Shantha, Sindhu and Rajatha... 28.07.19

Get-together at JMAC on 28.07.2019

After almost 28 years, we the M. A (Philosophy) batch at the University College, Thiruvananthapuram (1988-90) came together for a get-together at the Animation Centre (JMAC), Vellayambalam on Sunday, 28th July 2019.  The program was sponsored by Santhosh (Panchu) and Suresh. After the meeting at JMAC some of us, those in the photo, came to the College which is in police protection after the unruly happenings there due to over politicization of the campus! Hence, we were not permitted to get inside; and so the photo at the entrance. From there some came to the parish i serve, that is, St. Anne's Church, Pettah. A great meeting indeed! All enjoyed... 

Classmates photos shared by Indulal...

Friends in good old days..

College days... Outing

M. A (Philosophy), University College, Trivandrum 1988-1990

Julius Fernandez from Pallithura, a memoir...

നിങ്ങൾക്ക് ജൂലിയസ് ഫെർണാണ്ടസിനെ അറിയുമോ? എസ്.എഫ്.ഐ കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളില്‍ നേരിട്ട കൊടിയ പീഡനം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകന്‍ എസ്. ജീവന്‍ കുമാര്‍ ഫെയ്‌സ്ബുക്കിലിട്ട പോസ്റ്റ് ഇപ്പോള്‍ വൈറലായിരിക്കുകയാണ്. നിങ്ങളില്‍ എത്ര പേര്‍ ജൂലിയസ് ഫെര്‍ണാണ്ടസ് എന്ന പേര് കേട്ടിട്ടുണ്ടാവും എന്നെനിക്കറിയില്ല. മാധ്യമങ്ങളിലെവിടെയും കാര്യമായി പരാമര്‍ശിക്കാത്ത ഒരു പേരാണ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കോളേജിലെ എസ്.എഫ്.ഐ യൂണിറ്റ് സെക്രട്ടറിയായിരുന്ന ജൂലിയസ് ഫെര്‍ണാണ്ടസ്. യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കോളേജിലെ എസ്.എഫ്.ഐയുടെ ചരിത്രം എഴുതുമ്പോള്‍ ചോര കൊണ്ട് എഴുതിയ ഒരാധ്യായത്തിന്റെ പേരാണത്.82കളുടെ തുടക്കത്തില്‍ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കോളേജില്‍ പതിയെ ഇടത് രാഷ്ട്രീയം വേരുകള്‍ ആഴ്ത്തുന്ന കാലത്താണ് ജൂലിയസ് ഫെര്‍ണാഡസ് എന്ന ഇടത് വിദ്യാര്‍ത്ഥി സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തകന്റെ കാലുകള്‍ കെ.എസ്.യു പ്രവര്‍ത്തകര്‍ അറുത്ത് മാറ്റുന്നത്. സ്‌പെന്‍സര്‍ ജംഗ്ഷന് സമീപത്തെ ഗേറ്റിന് മുന്നില്‍ വെച്ചാണ് മത്സ്യതൊഴിലാളി കുടുംബാഗമായ ജൂലിയസ് ആക്രമിക്കപെടുന്നത്. മഴുവും, സൈക്കിളിന്റെ ക്രാങ്ക് ഉപയാഗിച്ച് പ്രത്യേകമായി നിര്‍മ്മിച്ചെടുത്ത ഒരായുധവും വെച്ചുളള ആക്രമണത്തില്‍ ഇടത്കാല്‍ മുട്ടിന് മുകളില്‍ വെച്ച് അറുത്തുമാറ്റി.തിരുവനന്തപുരം മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ച ജൂലിയസ് മരിക്കും എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു. ആശുപത്രിയിലെത്തിയ അന്നത്തെ പാര്‍ട്ടി ജില്ലാ സെക്രട്ടറി കാട്ടായിക്കോണം ശ്രീധര്‍ അടിയന്തിരമായി പാര്‍ട്ടി അഖിലേന്ത്യാ ജനറല്‍ സെക്രട്ടറിയായ ഇഎംഎസുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു. റഷ്യന്‍ തലസ്ഥാനമായ മോസ്‌ക്കോയിലെ ഒരാശുപത്രിയില്‍ മൈക്രോവാസ്‌കുലര്‍ സര്‍ജറി ചെയ്യാന്‍ സൗകര്യം ഉണ്ടെന്ന് ഡോക്ടര്‍മാരില്‍ ആരോ വിവരം നല്‍കിയത് അനുസരിച്ചാണ് കാട്ടായിക്കോണം ട്രങ്ക് കോള്‍ വഴി ഇംഎംഎസുമായി ബന്ധപ്പെട്ടത്.പിന്നീട് കാര്യങ്ങള്‍ ശരവേഗത്തിലാണ് നീങ്ങിയത്. ജൂലിയസിന്റെ ജീവന്‍ വീണ്ടെടുക്കാന്‍ തിരുവനന്തപുരത്തെ ക്യാമ്പസുകളില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ പണപിരിവ് നടത്തി. ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് ചികില്‍സക്ക് ആവശ്യമായ തുക കണ്ടെത്തി. മോസ്‌ക്കോയിലെ വിദഗ്ദ ചികില്‍സ ജൂലിയസിന് തുണയായി. പിന്നീട് ഏറെ കാലം ജീവിച്ച ജൂലിയസ് ഒരു വാഹനാപകടത്തിലാണ് മരിക്കുന്നത്.[from a Facebook post on the background of University College violence and the public uproar these days...] 

Love needs to be effective…

Yesterday’s Gospel reflection of Gutierrez seems to be relevant in our diocese:
What is required of is not anything superhuman, but something very human, namely to love. First love, of course, is to God. Its corollary is the love of neighbor as summed up by the Law and all the commandments. 
The lawyer in the anecdote already knows that. The problem is with regard to its concretization: ‘Who is my neighbor?’ Jesus redefines being neighborly eliciting an answer from the very questioner that one who attends the one in need is a neighbor indeed.
The focus given by Jesus does not restrict the ability to love what is close and known, like the popular saying: ‘Charity begins at home.” Gospel corrects it making it clear that charity begins with those who are suffering or in need, whether at home or elsewhere.
Love is an initiative with intelligent and effective action. Effectiveness is clearly required by authentic evangelical love of neighbor. Responding by doing anything to get out of trouble does not suffice. One has to do what a careful analysis of the need (personal, social, material, effective etc.) demands as an appropriate response and solution for the need.
Jesus then concludes with a categorical: ‘Go and do likewise.’ Love is verified in active solidarity. This will take us out of the way to embrace the path of the neighbor.
Love of neighbor is the criterion of Christian life. It is to be moved by the suffering and need of others and doing something constructive and effective about it… Let us make the love of neighbor an efficacious instrument of historical and liberating transformation. (cfr. ‘Sharing the Word…’, Gustavo Gutierrez, Claretian Publications, Bangalore, 1998 p.184-85))

'വൈദ്യാ, നിന്നെത്തന്നെ സുഖപ്പെടുത്തുക...’ Lk 4:23

ഇന്നത്തെ മാതൃഭൂമി പത്രത്തിലെ നമ്മുടെ രൂപതാധ്യക്ഷന്റെ പേരില്‍ അച്ചടിച്ചുവന്ന (p.8) ഒരു വാര്ത്തയുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍, ചില പ്രതികരണങ്ങള്‍:
- ‘ഇടതു സര്ക്കാര്‍ നയങ്ങള്‍ സഭയെ തകര്ക്കുന്നു’ എന്ന് പരിഭവിക്കുന്ന അദ്ദേഹം രൂപതയോട് ചെയ്യുന്നതെന്താണ്‌! 
- അദ്ദേഹത്തിന്റെന മുന്ഗാമികളുടെ സംഭാവനകളെ അദ്ദേഹം അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ടോ, അനുസ്മരിക്കുന്നുണ്ടോ?
- അദ്ദേഹം എപ്പോഴാണ് ഏകാപക്ഷീയനല്ലാതായത്! ബഹുസ്വരത എന്നൊന്നു ഇവിടുണ്ടോ! ഇനി ആരെങ്കിലും വ്യത്യസ്തരായി ചിന്തിച്ചാല്‍ അതിനെ നിസ്സംഗതകൊണ്ട് അവഗണിക്കയല്ലേ പതിവ്?
- അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിടിവാശി അറിയുന്നവരല്ലേ അറിയൂ..!
- ഓഖി പോയിട്ട് ഈ അടുത്ത കാലത്തുണ്ടായ കടലാക്രമണത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇടപെടല്‍ എന്തായിരുന്നു!
o അങ്ങനെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിലപാടും അപലപനിയം തന്നെയല്ലേ...
 ഒരുതരം സുഖസുഷുപ്തിയില്‍ കഴിയുന്ന ഇവിടുത്തെ ജനം പ്രക്ഷോഭം അഴിച്ചുവിടില്ലെങ്കിലും പ്രതിശേദങ്ങള്‍ വേണ്ടുവോളമുണ്ട്, അദ്ദേഹം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു! അദ്ദേഹത്തെപ്പോലുള്ളവര്ക്ക് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ജനത്തെ പേടിക്കേണ്ടല്ലോ!

தீபக் - ஷானு 13.07.2019

       மண வாழ்த்து..!

^{ஆணும் பெண்ணும் சேர்ந்ததே மனிதம்}

^{அங்கே தனிமைக்கு இடமேது!}  

^{ஆணுக்கு துணையாக பெண்}   

^{அவன் எலும்பின் எலும்பும்}

^{சதையின் சதையுமாக வலம் வந்தாள்...}

^{தீபக், உனக்கந்த துணையாக}

^{படைப்பின் தொடக்கத்திலிருந்தே}  

^{ஷானுவையும், அவளுக்கு உன்னையும்}

^{தேர்ந்துவைத்தான் பரமன்...}

^{நீயின்றேல் அவள் பாதி}

^{அவளின்றேல் நீ பாதி}

^{இதுவொருவகை அநீதி}

^{இரண்டும் சேர முழுமதி}

^{அதுவன்றோ நிம்மதி...}

^{தொடர்ந்து வளரும் உறவில்}

^{ஒருவர் ஒருவரைத் தேடுங்கள்}

^{தேடல் நாடலாக, கூடலாக,}

^{மழலையாக மலரட்டும்...}

^{‘ஆண்டொரு பிள்ளை ஆயிரம் பெறலாம்}

^{இயேசுவைப்போல இன்னொரு பிள்ளை}

^{ஈசனைக்கேட்டு’ நீவிர் பெறுக}

^{அறம், பொருள், இன்பம் அடைக}

^{பார்போற்ற பல்லாண்டு வாழ்க...}

^{-        இரையுமன் பங்கி/ 13.07.2019}

A political development provoking concerns on the diocese...

ഇന്നലത്തെ, 04.07.2019, മാതൃഭൂമി പത്രാതിഭ കുറിപ്പ് ശ്രദ്ധേയമാണ്. അത് തുടങ്ങുന്നതിങ്ങനെയാണ്: ‘ചില രാജികള്‍ വലിയ തുടക്കങ്ങളായേക്കും...’ ഇതിന്‍റെ പശ്ചാത്തലം രാഹുല്‍ ഗാന്ധിയുടെ കോണ്‍ഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനത്തുനിന്നുള്ള രാജിയും. അത് അവസാനിക്കുന്നതും ശ്രദ്ധേയംതന്നെ: ‘രാജി അവസാനമല്ല, പുതുക്കിപ്പണിയലിന്റെ തുടക്കമാണെന്ന സന്ദേശമാണ് രാഹുല്‍ നല്‍കുന്നത്. അധികാരാസക്തിക്കെതിരായ സന്ദേശമാണത്. അത് ഉള്‍ക്കൊള്ളാനുള്ള വിശാലമനസ്സും ആര്‍ജവവും ത്യാഗബോധവും രാഷ്ട്രീയവിവേകവും നേതാക്കള്‍ക്കും പ്രവര്‍ത്തകര്‍ക്കുമുണ്ടായാല്‍ കോണ്‍ഗ്രസിന് ഭാവിയുണ്ട് എന്നതാണ് സന്ദേശം; രാജിവെച്ച്‌ ഉത്തരവാദിത്വമൊഴിയുന്നു എന്നല്ല.’

പാര്‍ട്ടി നേതൃത്വം ഏറ്റെടുത്തിട്ട് അധികം കാലമായിട്ടില്ലെങ്കില്‍കൂടി രണ്ടായിരത്തി പത്തൊന്പതിലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പരാജയപ്പെട്ടതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം എറ്റെടുത്തുകൊണ്ടാണത്. മറ്റു നേതാക്കളുടെമേല്‍ ഉത്തരവാദിത്വം ആരോപിക്കുന്നതല്ല, സ്വയം ഏറ്റെടുക്കുന്നതാണ് ധാര്‍മീകതയെന്നു രാഹുല്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ഈ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ നമ്മുടെ രൂപതയെക്കുറിച്ചു ചില ആശങ്കകള്‍ പങ്കുവയ്ക്കാമെന്നു കരുതുന്നു: നിലവിലെ മെത്രാപ്പോലിത്ത മഹത്തായ നമ്മുടെ തിരുവനന്തപുരം രൂപതയുടെ മെത്രാനായി കാല്‍ നൂറ്റാണ്ട്, അതേ, ഏതാണ്ട് ഒരു തലമുറക്കാലം കഴിഞ്ഞു! അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേട്ടങ്ങള്‍ പലതാവാം: ഒട്ടുമിക്ക വൈദീകരുടെയും അധ്യാപകന്‍, ഒരു പുതിയ രൂപത, രണ്ടു മെത്രാന്മാര്‍, ഒരു സംനിയാസിനി സഭ, രണ്ടു ഫെറോനകള്‍, കുറെയധികം പള്ളികള്‍ പുതുക്കിപ്പണിതതും, എന്ജിനീയറിംഗ്, ആര്‍ക്കിറ്റെക്ചുറല്‍ കോളേജുകള്‍ എന്നിങ്ങനെ പോകുമ്പോള്‍ ഇവയെ നിഷ്പ്രഭമാക്കുന്ന കോട്ടങ്ങളും ഇല്ലാതില്ല... അവയില്‍ ചിലത്: മൈനര്‍ സെമിനാരിയുടെ മാറുന്ന കെട്ടിടങ്ങളും സ്ഥലങ്ങളും; സെമിനാരിയിലെ വൈദീകര്‍ തമ്മിലുള്ള അസഹിസ്ണവും ദുര്‍മാത്രുകാപരവുമായ ബന്ധങ്ങള്‍, ആളുകളുടെമേല്‍ എന്നുവേണ്ട വൈദീകരുടെമേല്‍പ്പോലും അദ്ദേഹത്തിനു ഇല്ലാതാവുന്ന ധാര്‍മീക ‘അധികാരം’, അതുകാരണം അവരിലുണ്ടാകുന്ന ധാര്‍മിക അധപ്പതനവും ശിഥിലീകരണവും, സുതാര്യമല്ലാത്ത സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകള്‍, വൈദീകരുടെ കൊഴിഞ്ഞുപോക്കും ന്യായീകരിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ശിക്ഷണ നടപടികളും, മേലധികാരികളുടെ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളുടെ പേരില്‍ അവ പിന്‍വലിക്കലും, സമ്മര്‍ദ്ധങ്ങളുടെപേരില്‍ ചിലതിനോട് അടിയറ പറയേണ്ടിവന്നതും,  തൂത്തൂര്‍ ഫെറോനയോട് വ്യക്തമല്ലാത്തതും കൂടെക്കൂടെ മാറുന്നതുമായ സമീപനങ്ങള്‍, അവിടുത്തെ കോളേജിനോട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വൈദീകര്‍ പുലര്‍ത്തുന്ന നീതിക്ക് നിരക്കാത്തതും നിന്ദ്യവുമായ സമീപനങ്ങള്‍, നിയമനങ്ങള്‍ നടപ്പിലാക്കാന്‍ കഴിവില്ലാത്ത അവസ്ഥ, എന്തിനാണെന്നില്ലാതെ വാഴിച്ച സഹായ മെത്രാന്‍, മാറ്റുകയും വീണ്ടും സ്ഥാപിക്കയും ചെയ്യുന്ന വികാരി ജനറല്‍ സ്ഥാനം, ക്ഷയിക്കുന്ന ശാരീരിക-മാനസീക ആരോഗ്യം, അങ്ങനെ അവസാനമില്ലാത്ത പരാജയ തുടര്‍ക്കഥകള്‍...

അദ്ദേഹത്തിന് ആവുന്നില്ല എന്ന് സ്ഥാനത്തും അസ്ഥാനത്തും, അസമയത്തുമൊക്കെ  പറയുമ്പോഴും, അതുകാരണം രൂപത ശിഥിലമാകുന്നത് കണക്കിലെടുക്കാതെ എങ്ങോട്ടാണ് ഈ പോക്ക്! അനുയോജ്യനായ ആരെയെങ്കിലും കണ്ടിട്ടുണ്ടോ, അതോ ‘എന്തായാല്‍ എനിക്കെന്തു’ എന്ന് തള്ളിയിട്ടു പോകുമോ! രൂപതയുടെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ എന്ത്, സാമ്പത്തികവും അല്ലാത്തതുമായ അവസ്ഥ... അദ്ദേഹം നിയോഗിച്ച നിങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സമിതിയേയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറാന്‍മൂളി ഉപദേശകസമിതിയേയും മാത്രം ബോധ്യപ്പെടുത്തി കടന്നുകളായാമെന്ന വ്യാമോഹം നടന്നെന്നുവരില്ല...

അദ്ദേഹത്തിന് അഭിമാനവും ആത്മാര്‍ഥതയുമെണ്ടെങ്കില്‍ ഒരു നിഷ്പക്ഷ വിലയിരുത്തലിന് വിധേയനാകണം, സാമ്പത്തിക കാര്യങ്ങളില്‍ ഒരു ദവളപത്രവുമിറക്കണം, അങ്ങനെ ആത്മാഭിമാനത്തോടെ പടിയിറങ്ങണം...

രാജി, രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ മാത്രമല്ല, സഭയിലുമുണ്ട്. പ്രഗല്‍പ്പനും തികഞ്ഞ ദൈവശാസ്ത്ര പണ്ഡിതനുമായ ബെനഡിക്റ്റ് പതിനാറാമന്‍ പാപ്പാ ചെയ്തത് സഭാ നേതൃത്വത്തിന് മാതൃകയും പ്രചോദനവുമാണ്... കഴിയാതെ വരുമ്പോള്‍, മതിയെന്ന് തോന്നുമ്പോള്‍ മടിക്കാതെ പടിയിറങ്ങാനൊക്കെ... 

And today, on Friday, 5^th July 2019, ‘The Hindu’ carried another editorial, namely ‘Raising the bar’ on the same Rahul Gandhi’s resignation. It says, ‘…this culmination does not end the disorder and chaos in the party, which is in a state of paralysis…’ His letter of resignation ‘is part of self-reflection, about the Congress in general and his own personal role in it, and part a critique of the state of affairs of Indian politics.’ He ‘felt the need for introspection and accountability…’ ‘The coterie… had reduced politics to manipulation and turned into an instrument of vested interests. A small club of self-seekers who reinforce one another and don’t face the electorate had taken over the Congress… His letter is an indictment of these leaders, whose personal fortunes never waned, even as the party’s plummeted… In calling for accountability, he is effectively asking a group (the power-brokers) to self-destruct for the larger cause of the country. By refusing to be the façade for their parasitical existence, he might have forced a productive churn at all levels… by accepting responsibility for the defeat while reiterating his commitment to the larger cause might help inspire a resuscitation of the party.’

Why don’t we take lessons from such bold steps for the greater cause than ensuring one’s own safety? The diocese at this juncture needs some bold steps, a surgical strike so to say, to flush out the self-seekers and pave way for the realization of the Kingdom with such ones like the children to whom it belongs to indeed (Mk 10:14-15). Let us call to mind Mark 10:35-45 in this context.

Even the ‘church’ has its preoccupations and interests to safeguard as against the basic tenets of Jesus (Jn 12:24) exemplified by his death. The church stands taller than Jesus! It has sufficiently distorted his teachings to suit its craze for power, position and possessions which he denounced categorically.